Gautegiz Arteagako Andrabide auzoan, Muruetaganako muinoa igaro ondoren, Ereñorekiko mugan, Andranideko harrobiak daude. Horietatik kareharri gorria ateratzen zen, erromatarren garaitik XX. mendearen amaierara arte, eta Ereñoko marmol gorri edo Bilboko gorri modura ezagutzen zen. Gaur egun, utzita daude eta ez dago sartzeko mugarik ezarrita. Ereño eta Gautegiz Arteaga udalerrien artean, zenbait harrobi zahar daude, esaterako, Atzarraga, Atxoste eta Jaime, zeinetan Ereñoko gorri edo Bilboko gorri deitutako barietatea ateratzen zen. Egiaz, uharrezko kareharri gorri kristaldu mota bat da eta koralen, moluskuen eta abarren hondar asko ditu. Sedimentuak burdin oxidoz inpregnatuta daudelako du kolore gorria. Erdi Aroan eta Aro Modernoan, ez zen erauzketa eten. Industria aurreko garai horietan, ateratzaileek egiten zituzten erauzketa-lanok: ikasteko errazak ziren ezagutza mekaniko batzuk zituzten pertsonak, sarritan, baserriko lana harrobiarekin bateratzen zuten nekazariak ziren. XVIII. mende inguruan, erauzketarako askotariko ziri eta mazoak erabiltzen ziren, baita pikotxak eta barrak ere, palanka egiteko. Arbastatzaileek (batzuetan, ateratzaileek beraiek) gutxi gorabeherako forma ematen zieten harriei harrobian bertan, obrara bidali aurretik. Garai hartan, marmol horren garrantzia Bizkaiko lurraldetik harago joan zen, eta Italiara eta Ipar Amerikara ere heldu zen. Delmásek XIX. mendean adierazi zuenez, harrobiak agortuta zeuden aspalditik egiten zen gehiegizko ustiapena zela eta. Baina jarduerak aurrera jarraitu zuen. 1897ko dokumentu batzuen arabera, Pedro Aldekozeak eta Juan Manuel Elordik bi harrobi ustiatzen zituzten. Gerora, 1922an, marmol gorriko harrobien jabe batzuen izenak agertzen dira: Miguel Ángel Aldekoa, Ramón Zenikazelaia, Domingo Urrutia eta Mármoles del Norte de España SA. Atxoste harrobia (Andrabideburu, Ereño) 1947 eta 1974 bitartean ustiatu zuten Aldekozea anaiek. XX. mendearen arestiko garaiotan, Atzarragan erauzketa mekanizatua egiten zen, hari helikoidal bidez zerratuta. Altzairuzko zenbait hari txirikordatuta lortzen zen kordoi bat zen, eta polea bidez gidatzen zen, horietako bat eragilea zela. Motor elektriko batek arrastatutako kablea etengabe igarotzen zen, eta horrek horizontalean ebakitzen zuen zaina. Gero, mailu zulagailu batek zuloak egiten zituen, lehergaiak sartzeko. Hala, ebakidura bertikalen planoak lortzen ziren eta, ondorioz, marmolezko bloke angeluzuzenak ere bai.